آموزش برنامه نویسی

​    در این مقاله از آموزش طراحی سایت می آموزیم که چطور یک Icon Bar ( نوار آیکون ) با استفاده از کد CSS ایجاد کنید. قدم اول : کد HTML را اضافه کنید. مثال : < div class="icon-bar"> < a class="active" href="#">< i class="fa fa-home">< /i>< /a> < a href="#">< i class="fa fa-search">< /i>< /a> < a href="#">< i class="fa fa-envelope">< /i>< /a> < a href="#">< i class="fa fa-globe">< /i>< /a> < a href="#">< i class="fa fa-trash">< /i>< /a> < /div> قدم دوم :  کد CSS را برای ساخت منو افقی اضافه کنید. مثال : .icon-bar {   width: 100%; /* Full-width */   background-color: #555; /* Dark-grey background */   overflow: auto; /* Overflow due to float */ }   .icon-bar a {   float: left; /* Float links side by side */   text-align: center; /* Center-align text */   width: 20%; /* Equal width (5 icons with 20% width each = 100%) */   padding: 12px 0; /* Some top and bottom padding */   transition: all 0.3s ease; /* Add transition for hover effects */   color: white; /* White text color */   font-size: 36px; /* Increased font size */ }   .icon-bar a:hover {   background-color: #000; /* Add a hover color */ }   .active {   background-color: #4CAF50; /* Add an active/current color */ } ​   مثال (ایجاد منوی عمودی) : کد CSS را برای ساخت منو عمودی اضافه کنید. .icon-bar { width: 90px; /* Set a specific width */ background-color: #555; /* Dark-grey background */ } .icon-bar a { display: block; /* Make the links appear below each other instead of side-by-si,آموزش طراحی سایت,دوره طراحی سایت,آموزش طراحی سایت حرفه ای,آموزش css,آموزش html,آموزش طراحی وب ...ادامه مطلب

در این مقاله از سری مقاله های دوره آموزش سی شارپ به بررسی OverLoading Method در سی شارپ می پردزایم:   بسیاری از زبان های برنامه نویسی از تکنیک ای به نام پارامترهای پیش فرض /اختیاری (defult/optional parameters) پشتیبانی می کنند. این تکنیک به برنامه امکان می دهد تا با تعیین مقدار پیش فرض برای یک یا چند پارامتر تابع، آن ها را در هنگام مقدار دهی انتخاب کند. این روش برای افزودن انعطاف پذیری به کد برنامه، بسیار کاربرد دارد.   برای مثال، می خواهید قابلیت کارکرد را به تابع ای که یک یا چند پارامتر ورودی دارد، بدهید. در اینگونه موارد، به دلیل عدم ارسال تعداد مورد نیاز پارامتر در هنگام فراخوانی، ممکن است کد شما درست اجرا نشود. برای حل این مسئله، می توانید از امکان جدید تعیین پارامترهای اختیاری یا optional استفاده کنید. در این روش، شما برای برخی پارامترها یک مقدار پیش فرضی یا default تعیین کرده که حتی اگر در هنگام فراخوانی تابع، مقداری برای آن ارسال نشد، کد دچار مشکل نشود.   پارامترهای پیش فرض (default parameters) در زبان C# 4.0 معرفی شدند، اما تا قبل از آن برنامه نویسان از تکنیکی تقریبا مشابه به نام method overloading استفاده می کردند. در این حالت، برنامه نویس چندین تابع هم نام ولی با مجموعه پارامترهای مختلف را تعریف می کند. برای مثال متد اول یک پارامتر و متد دوم دو پارامتر دریافت می کند.     مثالی از متد OverLoading در آموزش سی شارپ   یک مثال مناسب برای این روش، تابع Substring از کلاس String Class است. به صورت زیر : string Substring (int startIndex) string Substring (int startIndex, int length)   شما می توانید تابع فوق را با یک یا دو پارامتر فراخوانی کنید. اگر تابع را با یک پارامتر فراخوانی کنید حالت اول و اگر با دو پارامتر فراخوانی کنید، حالت دوم اجرا می شود. بنابراین با تعیین شکل های مختلف از یک تابع، می توانید حجم کد نویسی را تا حدود زیادی کاهش دهیم. برای این منظور، کاری می کنیم تا متد ساده و معمولی، کد سایر متدها را تولید و اجرا کند. به مثال زیر دقت کنید : class SillyMath {     public static int Plus(int number1, int number2)     {        ,دوره آموزش سی شارپ,دوره آموزش csharp,فیلم آموزش سی شارپ,دوره آنلاین آموزش سی شارپ,آموزش متد OverLoading در سی شارپ ...ادامه مطلب

به بخش جدید آموزش سي شارپ خوش آمدید. در این درس قصد داریم تا شما را با مفهوم تابع سازنده Constructor و destructor در C# و کاربرد آن ها آشنا کنیم. تابع سازنده یا Constructor متد ویژه ای است که هر بار به محض ساخته شدن یک شی یا object از کلاس، اجرا می شود. درواقع از تابع سازنده برای مقداردهی اولیه متغیرها یا اجرای یک کد ثابت استفاده می شود. یک تابع سازنده هیچ گاه مقدار خروجی یا retu ندارد و به همین دلیل در تعریف آن، هیچ نوع متغیری جهت retu تعریف نمی شود. ساختار کلی تعریف تابع سازنده Constructor در کلاس های C# به صورت زیر است : public ClassName() به همین روش تابع سازنده کلاس Car را به صورت زیر نیز می توانید تعریف کنید : public Car()   در مثال عملی این درس، کلاسی به نام Car داریم که دارای یک تابع سازنده بوده که یک پارامتر متنی String را به عنوان ورودی دریافت می کند. البته تابع های سازنده در C# می توانند overload نیز شوند. یعنی این که ما چندین تابع سازنده هم نام برای یک کلاس داشته باشیم، ولی پارامترهای ورودی آن ها با هم متفاوت باشد. کلاس زیر یک کد عمل را نشان می دهد : public Car() { } public Car(string color) { this.color = color; } یک تابع سازنده، می تواند تابع سازنده دیگر را فراخوانی کند که به صورت های مختلف ممکن است کد زیر یک مثال در این زمینه ارائه داده است : public Car() { Console.WriteLine("Constructor with no parameters called!"); } public Car(string color) : this() { this.color = color; Console.WriteLine("Constructor with color parameter called!"); } اگر متد مثال فوق را اجرا کنید، خواهید دید که تابع سازنده ای که هیچ پارامتری را به عنوان ورودی ندارد، ابتدا اجرا می شود. از این حالت برای مقداردهی اشیا (objects) یک کلاس با یک تابع سازنده پیش فرض استفاده می شود. اگر بخواهید که تابع سازنده دار ای پارامتر فراخوانی شود، می توانید به صورت کد زیر عمل کنید : public Car(string color) : this() { this.color = color; Console.WriteLine("Constructor with color parameter called!"); } public Car(string param1, string param2) : this(param1) { } اگر ,آموزش سی شارپ,آموزش c,آموزش C#,آموزش #C,آموزش csharp,فیلم آموزش سی شارپ,آموزش تصویری سی شارپ,آموزش سی پلاس پلاس ...ادامه مطلب

به بخش جدید آموزش سی شارپ خوش آمدید. در این درس قصد داریم تا شما را با مفهوم کلاس ( class ) در C# و کاربرد آن ها آشنا کنیم. همچنین به بیان نحوه تعریف کلاس ها در برنامه و تعیین خواص و متدها برای آن ها خواهیم پرداخت. اول از همه با مفهوم کلاس Class در C# شروع می کنیم. یک کلاس، مجموعه ای از خاصیت ها، متغیرها و متدهای مرتبط با هم است. یک کلاس خصوصیات ذکر شده را توصیف و پیاده سازی کرده و برای استفاده از آن در کد برنامه، بایستی یک نسخه از آن را (که به آن شی یا object می گویند) بسازید. بر روی شی یا object ایجاد شده، می توانید متغیرها و متدهای کلاس را به کار ببرید. هر تعداد که نیاز داشته باشید می توانید شی یا object از روی کلاس ساخته و در نقاط مختلف کد برنامه استفاده کنید. مبحث شی گرایی یا object oriented یک مقوله بسیار گسترده است که در این درس، درس های دیگر این بخش به مهم ترین جزئیات آن خواهیم پرداخت. در این بخش و در مثال Hello World مشاهده می کنیم که از یک کلاس در کد برنامه استفاده شده است و در C# تقریبا همه چیز بر مبنای کلاس ها ایجاد می شوند. در کد این درس قصد داریم تا کلاس خود را گسترش داده و با انواع امکانات آن آشنا شویم : using System; namespace ConsoleApplication1 { class Program { static void Main(string[] args) { Car car; car = new Car("Red"); Console.WriteLine(car.Describe()); car = new Car("Green"); Console.WriteLine(car.Describe()); Console.ReadLine(); } } class Car { private string color; public Car(string color) { this.color = color; } public string Describe() { retu "This car is " + Color; } public string Color { get { retu color; } set { color = value; } } } } آموزش سی شارپ : همانطور که مشاهده می کنید، در کد فوق یک کلاس جدید به نام Car ایجاد کرده ایم. برای سهولت کار، این کلاس جدید را به همراه کلاس Program در فایل اصلی برنامه قرار داده ایم، اما روش رایج این است که هر کلاس درون فایلی جداگانه هم نام خود کلاس ایجاد شود. کلاس Car دارای یک متغیر (ویژگی) به نام Color است که برای تعیین رنگ خودرو به کار می رود. ویژگی Color به صورت خ,آموزش سی شارپ,آموزش c,آموزش C#,آموزش #C,آموزش csharp,فیلم آموزش سی شارپ,آموزش تصویری سی شارپ,آموزش سی پلاس پلاس ...ادامه مطلب

​  امروز با مقاله دیگری از سری مقاله های آموزش پایتون همراه شما هستیم، در این مقاله میخواهیم سینتکس پایه پایتون را مورد بررسی قرار دهیم..   ساختار نگارشی پایه پایتون (basic syntax) زبان پایتون شباهت های زیادی به زبان های Perl، C و Java دارد. با این حال، تفاوت های اساسی هم بین این زبان ها وجود دارد.   اولین برنامه ی پایتون برنامه نویسی خود را از روش های زیر انجام می دهیم.   برنامه نویسی با فراخوانی مفسر آموزش پایتون : اگر مفسر را بدون ارسال یک فایل اسکریپت به آن به عنوان پارامتر، صدا بزنید با prompt (کادری حاوی دستورات) زیر مواجه خواهید شد: $ python Python 2.4.3 (#1, Nov 11 2010, 13:34:43) [GCC 4.1.2 20080704 (Red Hat 4.1.2-48)] on linux2 Type "help", "copyright", "credits" or "license" for more information. >>> دستور زیر را وارد کنید و کلید Enter را فشار دهید: print "Hello, Python!" در صورت استفاده از نسخه ی جدید پایتون، می بایست همراه با دستور Print از () استفاده کنید، بدین صورت: print ("Hello, Python!");. در ویرایش این زبان، نتیجه ی زیر حاصل می شود: "Hello, Python!"                                                                                             شناسه ها در پایتون شناسه یا identifier یک اسم است که به منظور شناسایی متغیر، تابع، کلاس، ماژول یا دیگر اشیا به آن ها تخصیص داده می شود. شناسه با یک حرف از A تا Z (یا a تا z) یا زیرخط (_) آغاز شده و به دنبال آن یک یا چند صفر، حرف، زیرخط و عدد قرار می گیرد. استفاده از علائم نگارشی همچون @، $ و % در شناسه م,آموزش پایتون, دوره آموزش پایتون, آموزش python, دوره آموزش python, آموزش نصب پایتون ...ادامه مطلب

به بخش جدید آموزش سي شارپ خوش آمدید. آرایه ها Arrays مجموعه ای از آیتم ها مثل متن String می باشند. شما می توانید از آرایه ها برای قرار دادن چندین متغیر همسان در یک گروه و سپس انجام اعمال خاصی بر روی آن ها مثل مرتب سازی یا sorting استفاده کنید. آرایه ها در C# تقریبا شبیه متغیرها تعریف می شوند با این فرق که یک [ ] در مقابل نوع داده ای آرایه قرار می گیرد. ساختار کلی تعریف یک آرایه در C# به صورت زیر است : string[] names; برای استفاده از یک آرایه نیاز دارید آن را تعریف اولیه و مقداردهی کنید. به صورت زیر : string[] names = new string[2]; در کد فوق، عدد 2 سایز آرایه را تعیین می کند. سایز آرایه تعداد اعضایی که می توانید در آرایه قرار دهید را مشخص می سازد. قرار دادن آیتم ها در یک Arrays کار ساده ای است. به صورت زیر : names[0] = "John Doe"; اما چرا در تعریف اولین عضو آرایه از عدد 0 استفاده کردیم. به دلیل این که در C# همانند سایر زبان های برنامه نویسی، شمارش واحدها به جای 1 از 0 شروع می شود. بنابراین اولین عضو آرایه با 0 اندیس گذاری شده، دومی با 1 و به این ترتیب. شما بایستی به تعداد اعضای یک آرایه دقت کنید، زیرا تعریف عضو بیشتر از تعداد تعیین شده برای آرایه، برنامه را دچار خطا می کند. دقت کنید وقتی یک آرایه با 2 عضو تعیین می شود، اعضای آن دارای اندیس های 0 و 1 هستند و عضوی با 2 اندیس وجود ندارد. این یک اشتباه رایج در هنگام استفاده از آرایه هاست. در درس های قبل تر، با ساختارهای تکرار (حلقه) در C# آشنا شدید، این ساختارها برای کار با آرایه ها بسیار مناسب هستند. رایج ترین راه برای استخراج اطلاعات یک آرایه Arrays استفاده از حلقه ها یا loops می باشد. در هر بار تکرار حلقه، یک عضو آرایه استخراج شده و می توان عملیات مورد نظر خود را بر روی آن انجام داد. در مثال عملی زیر، نحوه خواندن و کار با یک آرایه را به وسیله حلقه loop نشان داده ایم : using System; using System.Collections; namespace ConsoleApplication1 } class Program } static void Main(string[] args) } string[] names = new string[2]; names[0] = "John Doe"; names[1] = "Jane Doe"; foreach(string s in names) Console.WriteLine(s); Console.ReadL,آموزش سی شارپ,دوره سی شارپ,آموزش C#,آموزش #C,فیلم آموزش سی شارپ,دوره سی شارپ تحلیل داده ...ادامه مطلب

امروز با مقاله دیگری از سری مقاله های آموزش پایتون همراه شما هستیم، در این مقاله میخواهیم چگونگی افزونه نویسی در پایتون به کمک کدهای زبان C را مورد بررسی قرار دهیم.. به منظور نوشتن افزونه های اختصاصی جهت استفاده در اسکریپت های پایتون و اپلیکیشن های خود، لازم است به فایل های header پایتون دسترسی داشته باشید.در دستگاه هایی که سیستم عامل Unix بر روی آن نصب است، می بایست یک پکیج مختص توسعه دهنده (developer-specific) نظیر python2.5-dev را نصب نمایید. کاربران ویندوز این فایل های header را به هنگام استفاده از binary Python installer به صورت یک پکیج دریافت می کنند. علاوه بر آن، برای درک مفاهیم این مبحث و نوشتن افزونه های اختصاصی خود جهت استفاده در اسکریپت های پایتون، لازم است آشنایی در سطح پیشرفته با زبان های C یا ++C داشته باشید.   آموزش Python : اولین نمونه از افزونه اختصاصی Python کد ماژول و افزونه های پایتون، بایستی مانند زیر در چهار بخش سازمان دهی شود: فایل header با اسم و پسوند Python.h. توابع C که می خواهید به عنوان interface و الگوی پیاده سازی ماژول اختصاصی خود در اختیار توسعه دهنده قرار دهید. یک جدول که اسم توابع اختصاصی شما را به توابع C داخل افزونه (کتابخانه یا ماژول) نگاشت می کند (method mapping table). یک تابع سازنده جهت مقداردهی اولیه و نمونه سازی از کلاس (initialization function).   فایل Python.h لازم است فایل Python.h را داخل فایلی که کدهای C شما را دربرمی گیرد (source file) قید نمایید. بدین وسیله شما به توابع کتابخانه ای درون ساخته ی پایتون (inteal Python API) که برای ادغام و معرفی ماژول مورد نظر در interpreter (hook کردن کد ماژول شما در مفسر) بکار می رود، دسترسی خواهید داشت. لازم است Python.h را قبل از هر فایل header مورد نیاز دیگری لحاظ نمایید.   توابع C اسم متد، نوع و تعداد پارامترهای ورودی (Signature) توابع اختصاصی شما و پیاده سازی آن، بایستی بر اساس یکی از الگوهای زیر انجام شود: static PyObject *MyFunction( PyObject *self, PyObject *args ); static PyObject *MyFunctionWithKeywords(PyObject *self,                     &n,آموزش پایتون,آموزش زبان برنامه نویسی پایتون,آموزش برنامه نویسی Python,دوره آموزش پایتون,آموزش افزونه نویسی برای پایتون با زبان C ...ادامه مطلب

در این مقاله از سری مقاله های آموزش سی شارپ به بررسی چگونگی بکارگیری پارامترهای تابع در زبان سی شارپ می پردازیم..   بکارگیری پارامترهای تابع در زبان سی شارپ در درس قبلی، به طور کامل نحوه کار با تابع ها در سی شارپ و فراخوانی و استفاده آن ها را آموزش دادیم. تا حدودی به آموزش نحوه تعیین و ارسال پارامترهای تابع هم پرداختیم. اما در این درس به صورت اختصاصی قابلیت ها و کارکردهای پارامترها را بررسی خواهیم کرد. اولین چیزی که به بررسی آن خواهیم پرداخت، تغییردهنده های ref و out یا modifiers هستند. زبان سی شارپ همانند اکثر زبان های برنامه نویسی دیگر، بین متغیرهای ارسال با مقدار “by value” و ارسال با رفرنس “by refrence” تفاوت قائل می شود. حالت پیش فرض در زبان سی شارپ، ارسال با مقدار یا “by value” است. این حالت به معنای آن است که وقتی شما یک متغیر را به تابع ای به عنوان پارامتر ارسال می کنید، درواقع یک کپی از آن شی را می فرستید و نه رفرنس به آدرس عمل واقعی متغیر. از طرف دیگر این کار به این معنی است که شما می توانید تغییرات و عملیات مورد نظر خود را بر روی متغیر پارامتر ارسالی انجام دهید. بدون این که شی اصلی آن متغیر را در حافظه دستکاری نمایید و به عبارت دیگر هر کاری بر روی پارامتر در درون تابع انجام می دهید، بر روی نسخه کپی آن اجرا می شود نه متغیر اصلی. با استفاده از واژه های کلیدی ref و out می توانید عملکرد فوق را تغییر داده و نسخه اصلی یک متغیر را به جای مقدار آن به تابع ارسال نمایید.   دوره آموزش سی شارپ : آموزش ref modifier کد مثال زیر را مطالعه نمایید : static void Main(string[] args) {     int number = 20;     AddFive(number);     Console.WriteLine(number);     Console.ReadKey(); } static void AddFive(int number) {     number = number + 5; } در کد مثال فوق، یک متغیر عددی به نام number از نوع integer تعریف کرده و مقدار 20 را به آن می دهیم. سپس این متغیر را به تابع AddFive() ارسال نموده سپس مقدار 5 واحد را به آن اضافه می کند. اما آیا متغیر واقعی number تغییر می کند؟ جواب خیر است، مقدار 5 به نسخه کپی متغیر number اضافه شده و فقط درو,آموزش سی شارپ,آموزش #C,دوره آموزش سی شارپ,آموزش زبان سی شارپ,آموزش پارامترهای تابع در سی شارپ ...ادامه مطلب

در این مقاله از سری مقاله های آموزش پایتون به معرفی multi threaded در پایتون می پردازیم : اجرای همزمان چندین thread به منزله اجرای همزمان چندین برنامه در آن واحد است که مزایای زیر را به دنبال دارد : چندین thread که در بستر یک پردازه یا فرایند (process) اجرا شده و data space یکسانی را دارند، می توانند داده ها را بهتر با یکدیگر به اشتراک گذاشته و بایکدیگر تعامل بهتری داشته باشند، نسبت به زمانی که این thread ها در فرایندهای مجزا قرار دارند. گاهی thread ها را پردازه یا فرایندهای سبک می نامند که سربار و memory overhead کمتری نسبت به فرایندهای واقعی داشته و کم هزینه تر می باشند. هر thread یک نقطه ی آغاز،یک ترتیب یا توالی اجرا و یک نقطه ی پایان دارد. علاوه بر آن، یک instruction pointer دارد که دقیقا مشخص می کند برنامه در کجای بستر (context) جاری در حال اجرا بود و به کدام مرحله و نقطه اجرای دستور رسیده است. می توان thread را مختل یا متوقف (pre-empt) کرد. می توان thread را در حالی که دیگر thread ها فعال هستند، به طور موقت به حالت تعلیق درآورد. از این کار تحت عنوان yielding نیز یاد می شود.   آموزش Python : راه اندازی و اجرای thread جدید جهت آغاز یک thread جدید، بایستی متد زیر که داخل ماژول thread کپسوله شده را فراخوانی نمایید : thread.start_new_thread ( function, args[, kwargs] ) به وسیله ی این متد می توانید به روش سریع و کارا در هر دو محیط ویندوز و لینوکس thread های جدید ایجاد نمایید. متد مورد نظر بلافاصله بازگشته و thread فرزند آغاز می شود که متعاقبا function را با پارامتر args صدا می زند. زمانی که function به retu می رسد، thread خاتمه می یابد. در این تابع، پارامتر args مجموعه ی چندتایی از آرگومان ها (tuple) است. اگر می خواهید تابع را بدون آرگومان صدا بزنید، بایستی یک tuple خالی به عنوان پارامتر ارسال کنید. kwargs یک آرگومان از نوع dictionary تشکیل شده از کلیدواژه ها بوده و استفاده از آن اختیاری است. مثال : #!/usr/bin/python import thread import time # Define a function for the thread def print_time( threadName, delay):    count = 0    while count < 5:      ,آموزش پایتون,آموزش برنامه نویسی پایتون,دوره آموزش پایتون,آموزش Python,برنامه نویسی multi threaded با پایتون ...ادامه مطلب

به بخش جدید آموزش سي شارپ خوش آمدید. یک تابع یا Function در C#، به شما امکان می دهد مجموعه ای از دستورات را درون یک ظرف مشخص قرار داده و در هر جای برنامه که لازم داشتید، با به کار بردن نام تابع آن ها را فراخوانی کنید. در برنامه نویسی پروژه ها، شما گاهی مجبور می شوید تا یک قطعه کد را در چندین محل مختلف مورد استفاده قرار دهید، در این حالت است که تابع ها (Function) به کمک شما می آیند. از طرف دیگر، به وسیله توابع شما می توانید کدهای پروژه خود را به بخش های مجزا و قابل تفکیک از هم تبدیل کنید. آدرس صفحه وبی که میخواهید نمایش دهید را Paste کنید   در زبان C#، یک تابع (Function) به صورت کلی زیر تعریف می شود : < visibility > < retu type > < name > ( < parameters > ) { < function code > } برای فراخوانی یک تابع، کافی است نام آن را نوشته و سپس یک پرانتز باز و بسته در مقابل آن قرار دهید. اگر تابع شما دارای یک یا چند پارامتر باشد، لیست پارامترها را هم در همین پرانتز قرار می دهید. به صورت زیر : FunctionName ( Parameter1 , Parameter2  ,… ) ; در کد مثال زیر یک تابع به نام Dostuff را فراخوانی کرده ایم : public void DoStuff() { Console.WriteLine("I'm doing something..."); } در کد تابع فوق، اولین بخش فراخوانی تابع، یعنی کلمه public، تعیین کننده میدان دید تابع در سطح برنامه بوده و تعیین آن اختیاری است. میدان دید یک تابع مشخص می کند آیا سایر توابع و کلاس های موجود در برنامه امکان مشاهده و دسترسی تابع مورد نظر را خواهند داشت یا خیر. Public به معنای عمومی بوده و یعنی سایر کلاس ها و توابع دیگر برنامه می توانند به تابع فوق دسترسی داشته باشند. نکته : اگر میدان دید برای یک تابع تعیین نشود، به صورت پیش فرض Private یا خصوصی در نظر گرفته می شود. Private تابع های هم کلاس تابع مورد نظر امکان دسترسی مستقیم به تابع را دارند. در درس های بعدی آموزش سي شارپ به طور کامل به بررسی میدان دید یا Scope توابع خواهیم پرداخت. بخش بعدی قسمت فراخوانی تابع تعیین نوع داده ای مقدار خروجی تابع است. این مقدار می تواند هر نوع داده ای خاص در C# بوده و یا Void تعیین شود. به کار بردن کلمه Void به این معناست ,آموزش سی شارپ,آموزش c,آموزش C#,آموزش #C,آموزش csharp,فیلم آموزش سی شارپ,آموزش تصویری سی شارپ,آموزش سی پلاس پلاس ...ادامه مطلب

امروز با آموزش برنامه نویسی شبکه در پایتون (سوکت نویسی) همراه شما هستیم.. شرحی بر مفهوم Socket سوکت ها (Sockets) در واقع endpoint های موجود در یک کانال ارتباطی دو طرفه هستند. سوکت ها می توانند در بستر یک فرایند یا بین دو فرایند در دستگاه واحد و یا حتی چندین فرایند در دستگاه های مستقر در قاره و نقاط جغرافیایی مختلف با یکدیگر تبادل داده داشته باشند. از دیدگاه keel و هسته سیستم عامل، socket صرفا نقطه نهایی تبادل داده و ارتباط می باشد. از دیدگاه اپلیکیشن و برنامه تحت شبکه، socket یک توصیف گر و شناسه فایل که به آن امکان و مجوز درج و خواندن داده در / از شبکه را می دهد، قلمداد می شود. در واقع Socket ترکیبی از آدرس دستگاه (IP) و آدرس درگاه (port number) می باشد. سوکت ها بر روی انواع کانال های ارتباطی قابل پیاده سازی می باشند که از جمله آن ها می توان به Unix domain socket، TCP، UDP و غیره ... اشاره کرد. کتابخانه socket کلاس های اختصاصی ارائه می دهد که علاوه بر انتقال داده های معمولی، Interface های از نوع generic که دیگر انواع عملیات انتقال و غیره را تحت پوشش قرار می دهد، مدیریت می نماید. برای درک مفهوم سوکت و کار با آن، لازم است با واژگان زیر آشنا شوید : عبارت domain :خانواده پروتکل هایی که به عنوان مکانیزم انتقال مورد استفاده قرار می گیرد (انتقال داده در بستر شبکه بر اساس آن ها صورت می گیرد). این مقادیر ثوابتی همچون AF_INET، PF_INET، PF_UNIX، PF_X25 و غیره .. هستند. عبارت type :عبارت است از نوع ارتباطاتی که بین دو endpoint برقرار می شود. این عبارت معمولا SOCK_STREAM را برای پروتکل های connection-oriented (امن و تضمین دهنده ی تحویل اطلاعات) و SOCK_DGRAM را ویژه پروتکل های connectionless (غیر امن با سرعت بالا که تحویل داده ها را تضمین نمی کند) شامل می شود. عبارت protocol : به طور پیش فرض بر روی 0 تنظیم می شود، این مفهوم غالبا جهت معرفی نوع دیگر از پروتکل داخل یک domain و type بکار می رود. عبارت hostname : شناسه و اسم اینترفیس شبکه است: یک رشته که می تواند اسم سرویس دهنده (hostname)، آدرس IP نسخه ی 4، آدرس IPV6 (آدرس IP ورژن 6) با ساختار نگارشی دو نقطه باشد. یک رشته " " که آدرس INADDR_BROADCAST را تعریف می کند. یک رشته با,آموزش برنامه نویسی شبکه در پایتون,سوکت نویسی,آموزش پایتون,آموزش زبان برنامه نویسی پایتون,آموزش برنامه نویسی Python ...ادامه مطلب

امروز با مقاله جدیدی از سری مقاله های آموزش طراحی سایت در کنار شما عزیزان هستیم. در این مقاله سعی داریم به آموزش سیستم گرید در بوت استرپ 4 بپردازیم. آموزش سیستم خانه بندی گرید سیستم Grid System بوت استرپ 4 سیستم گرید بندی (Bootstrap 4 Grid System) بوت استرپ 4 به شما اجازه می دهد تا 12 خانه یا ستون (column) در یک سطر داشته باشید. اگر نمی خواهید از 12 خانه هر سطر به صورت تک تک استفاده کنید، می توانید از ترکیب آنها، خانه یا ستون های بزرگتری ایجاد نمایید. شکل زیر، مفهوم کلی گرید سیستم بوت استرپ 4 را نشان می دهد : سیستم گرید بندی بوت استرپ 4، کاملا واکنش گرا یا ریسپانسیو (Responsive) است و ستون ها در یک سطر، بر حسب عرض و اندازه صفحه نمایش، خود را مرتب کرده و بهترین حالت نمایش را ارائه می دهند. برای مثال در یک صفحه نمایش بزرگ، می توانید محتویات را در 3 ستون پهن نمایش دهید، در حالی که همان 3 ستون در یک صفحه موبایل، باریکتر شده، هر کدام در یک سطر کامل قرار گرفته و بر روی هم نمایش داده می شوند.   کلاسهای سیستم grid در Bootstrap 4 بوت استرپ 4، دارای 5 کلاس مختلف برای گریدبندی خانه در صفحه نمایش های مختلف است : کلاس col- : صفحه نمایش های بسیار کوچک که عرض آن ها کمتر یا مساوی 576 پیکسل است مثل موبایل. کلاس col-sm- : دستگاه ها با صفحه نمایش کوچک که عرض آن ها مساوی یا بزرگتر از 576 پیکسل است. کلاس col-md- : دستگاه ها با صفحه نمایش متوسط که عرض آن ها مساوی یا بزرگتر از 768 پیکسل است مثل تبلت. کلاس col-lg- : دستگاه هایی با صفحه نمایش بزرگ که عرض آن ها مساوی یا بزرگتر از 992 پیکسل است. کلاس col-xl- : دستگاه هایی با صفحه نمایش بسیار بزرگ که عرض آن ها مساوی یا بزرگتر از 1200 پیکسل است مثل مانیتورهای عریض. کلاس های فوق را می توایند جهت ایجاد قالب و چیدمان های دینامیک و فلکسیبل (flexible layouts)، با هم ترکیب کرده و استفاده نمایید.   نکته : تأثیرگذاری کلاس ها از اندازه کوچک به بزرگ است، یعنی اگر قانونی برای سایز کوچکتر تعیین کنید، به سایزهای بزرگ هم تعمیم پیدا می کند. برای مثال اگر می خواهید عرض یکسانی را برای یک عنصر در اندازه های sm و md، تعیین نمایید، کافی است مقدار آن را در حالت sm مشخص ,آموزش طراحی سایت,آموزش Bootstrap 4,دوره آموزش طراحی سایت,آموزش Bootstrap,گرید سیستم در Bootsratp 4,کلاسهای سیستم grid در Bootstrap 4,طراحی سایت ...ادامه مطلب